ALEKSANDER ŚWIĘTOCHOWSKI (1849–1938)– polski pisarz, publicysta, filozof i historyk, krytyk, publicysta polityczny, działacz społeczny. Uczęszczał do szkół w Siedlcach i Lublinie. W latach 1866-1870 studiował w Szkole Głównej i na Uniwersytecie Warszawskim na wydziale filologiczno-historycznym. W 1874 wyjechał do Lipska, gdzie na tamtejszej uczelni uzyskał doktorat z filozofii. Powrócił do Warszawy, publikował swoje artykuły na łamach wielu czasopism. Oprócz artykułów społeczno-politycznych i krytyczno-literackich pisywał tam również felietony pod pseudonimem „Poseł Prawdy”. Poza publicystyką uprawiał też twórczość dramaturgiczną i nowelistyczną. Prowadził również działalność społeczno-oświatową, za największe dzieło swojego życia w tej dziedzinie uważał powstanie jeszcze pod rozbiorami szkół rolniczych w Gołotczyźnie – szkoły gospodarstwa domowego dla dziewcząt wiejskich (1909 r.) założonej przez właścicielkę wsi Aleksandrę Bąkowską i trzy lata później szkoły rolniczej dla chłopców o nazwie Bratne. Należał do czołowych ideologów i przywódców pozytywizmu warszawskiego.